ఇదంతా ఫసక్ బ్యాచ్ !

‘గురువంటే గుండ్రాయి కాదు…బుడుగంటే బుడిచెంబు కాదు…ఆడాలి గెలవాలి చదవాలి ఎదగాలి… ఆడాలి గెలవాలి చదవాలి ఎదగాలి…మనసులు విరబూసి…మధువులు చిందాలి…’ జంధ్యాల దర్శకత్వంలో తెరకెక్కిన ‘హైహై నాయకా’ చిత్రంలో ముళ్లపూడి శాస్త్రి రాసిన పాట పల్లవి ఇది. పల్లెటూళ్లోని ఒ బడాబాబు పుత్రరత్నానికి పొట్ట కోస్తే అక్షరం ముక్క రాదు…టీచర్లని కూడా చూడకుండా నోరు తెరిస్తే బూతులు మాట్లాడే ఆ పుత్రరత్నాన్ని, అదే జాతికి చెందిన అతడి తండ్రిని దారిలో పెట్టే ఓ ఉపాధ్యాయుడి ఇతివృత్తమే ఈ సినిమాను. ఈ చిత్రాన్ని హాస్యంతోపాటు చక్కటి సందేశంతో కలిపి అందించారు హాస్య బ్రహ్మ జంధ్యాల.

అయితే, 1989లో వచ్చిన ఈ సినిమాలో ఉపాధ్యాయుల మాట వినని విద్యార్థి ఒక్కడుంటే…2022లో అటువంటి విద్యార్థులు చాలామంది ఉన్నారు. తల్లి, తండ్రి, గురువు, దైవం…అంటూ దైవం కన్నా ముందు స్థానంలో ఉన్న గురువంటే భయం, భక్తి ఈ రోజుల్లో చాలామంది స్టూడెంట్స్ కు బొత్తిగా లేకుండా పోయాయి. దండం దశగుణ భవేత్ అంటూ విద్యార్థి భవిష్యత్తును దృష్టిలో ఉంచుకొని నాలుగు తగిలించి వారికి విద్యాబుద్ధులు నేర్పిద్దామనే గురువులకు ఆ విద్యార్థుల తల్లిదండ్రులే అడ్డుపడుతున్న ఘటనలు అనేకం ఉన్నాయి.

సరే, ఎలాగోలా పాఠాలు చెప్పి వారి మానాన వారిని వదిలేద్దామనుకుంటే…చాలామంది విద్యార్థులకు అస్సలు క్రమశిక్షణ ఉండడం లేదు. ఇంట్లో తల్లిదండ్రులు ఇచ్చిన చనువు వల్ల ఏడో తరగతి విద్యార్థులు కూడా వింత వింత హెయిర్ స్టైళ్లతో, ఫ్యాషన్లతో దర్శనమిస్తూ చదువుపై ధ్యాస పెట్టే పరిస్థితి లేదు. పిల్లలు సరిగ్గా చదవకున్నా, క్రమశిక్షణలేకున్నా…ఉపాధ్యాయులనే నిలదీసే తల్లిదండ్రులు కూడా ఉన్నారు. కొట్టకుండా, తిట్టకుండా…తమ పిల్లలకు పాఠాలు చెప్పి, క్రమశిక్షణ నేర్పేందుకు టీచర్లకు వేలకు వేలు జీతాలిస్తున్నారనేది కొందరు తల్లిదండ్రుల భావన. ఇంట్లో క్రమశిక్షణ, తల్లిదండ్రుల భయం లేకపోవడంతో చాలామంది విద్యార్థులు రెటమతంగా తయారై గాడి తప్పుతూ సమాజంలో ఎందుకు పనికి రాకుండా పోయిన ఘటనలూ ఉన్నాయి.

అటువంటి తల్లిదండ్రులనుద్దేశించి ఓ ఉపాధ్యాయుడి ఆవేదన….

తల్లిదండ్రులకు చేతులు జోడించి నమస్కరించి చేసుకుంటున్న విన్నపం ఏమనగా

అయ్యా……

క్రమశిక్షణకు మారుపేరుగా ఉండే పాఠశాలల్లో విద్యార్థుల హెయిర్ స్టైల్ పై, వారి నడవడికపై ఎన్నిసార్లు హెచ్చరించినా, వారి ప్రవర్తనలో మార్పు రావడం లేదు.  ఉపాధ్యాయులు చూస్తూ, ఏమిచేయలేని నిస్సహాయ స్థితిలో ఉంటున్నా

తల్లిదండ్రులకు  తమ పిల్లలపై  శ్రద్ద, నియంత్రణ లేకపోతే ఇలానే తయారవుతారు.

క్రమశిక్షణ మాటలతో రాదు.  కొద్దిపాటి దండన,  భయభక్తులు ఉంటేనే వస్తుంది.

పిల్లలకి బడిలో భయంలేదు. ఇంట్లో భయం లేదు. అందుచేతనే సమాజం ఈరోజు భయభ్రాంతులకి గురి అవుతున్నది. వాళ్ళే ఈ రోజుల్లో రౌడీలుగా తిరుగుతున్నారు.  అభం శుభం తెలియని వాళ్ళని పొట్టన పెట్టుకుంటున్నారు.

గురువుని గౌరవించని సమాజం వినాశకాలానికి గురవుతుంది.  ఇది నిజం.

గురువంటే భయం లేదు,  గౌరవం లేదు. ఇక చదువు, సంస్కారం ఎట్లా వస్తుంది?

కొట్టొద్దు!తిట్టొద్దు! బడికి రానివాడ్ని ఎందుకు రావట్లేవు అని అడగొద్దు!  చదవాలని, హోమ్ వర్క్ అని, కొట్టినా తిట్టినా టీచర్లదే తప్పు!

6వ తరగతి నుండే కటింగు స్టైలు, చినిగినజీన్స్ గోడల మీద కూర్చోవడం.  వెళ్ళేవారిని వచ్చేవారిని కామెంట్స్ చేయడం.  అరేయ్ సార్ వస్తున్నారురా! అని అంటే, వస్తే రానియ్ అనే పరిస్తితి.

దరిద్రం ఏంటంటే,  కొంతమంది తల్లిదండ్రులే మావాడు చదవకున్నా ఏమికాదు, మావాడిని మాత్రం కొట్టవద్దు అంటున్నారు.

ఇంకొక విషయం ఏమిటంటే ఎవరు బాబు నీకు కటింగ్ చేయించినది అంటే మా నాన్న సార్ అంటున్నారు.

పెన్ను ఉంటే పుస్తకం ఉండదు, పుస్తకం వుంటే పెన్ను వుండదు.  కొనరు, తెచ్చుకోరు.  భయం ఉండాలని రెండు దెబ్బలు వేద్దామంటే ఎటునుంచి పోయి ఎటువస్తాదో అని భయం.  ఇవన్నీ చూస్తుంటే పిల్లల కంటే సార్లకే భయం ఎక్కువగా వుంది.

కొట్టకుండా, తిట్టకుండా, భయం లేకుండా చదువు వస్తాదా?

భయం లేని కోడి బజారులో గుడ్డు పెట్టిందంట!  అలానే ఉంది నేటి పిల్లల వ్యవహారం.

స్కూల్లో తప్పుచేసినా కొట్టకూడదు, తిట్టకూడదు, కనీసం మందలించకూడదు ప్రేమతో చెప్పాలట.  ఇదెలా సాధ్యమ్?

మరి సమాజం ఎందుకు అలా చేయదు? మొదటి తప్పేకదా అని ఊరుకుంటుందా?

మంచి నేర్పేవాళ్ళకి (స్కూల్లో) హక్కులుండవు.  ప్రవర్తన మార్చుకో అని టీచర్ చిన్నప్పుడే కొడితే నేరం.  వాడు పెద్దయ్యాక అదే తప్పు చేస్తే మరణం.

తల్లిదండ్రులకు నా మనవి…  పిల్లల్లో మార్పు కేవలం ఉపాధ్యాయులతోనే జరుగుతుంది.  ఎక్కడో…  ఒకటో అరో…   ఒకరిద్దరు టీచర్లు చేసిన తప్పులకు,  అందరి ఉపాధ్యాయులకు ఆపాదించవద్దు.  99శాతం టీచర్లు పిల్లలు బాగుండాలనే వ్యవహరిస్తారు.  ఇది యదార్ధం.  ఇకనైనా ప్రతీ చిన్న విషయానికి టీచర్లను నిందించవలదు

మేము చదువుకునే రోజుల్లో కొంతమంది టీచర్లు మమ్మల్ని దారుణంగా కొట్టేవారు.  అయినా ఏనాడు మా పేరెంట్స్ వచ్చి టీచర్లను నిలదీయలేదు. మా బాగు కోసమే అని అనుకునేవారు.

ముందుగా తల్లిదండ్రులు టీచర్ అంటే గౌరవం, భయం ఉండేటట్లు పిల్లలకు మానసిక తర్ఫీదు ఇవ్వాలని మనవి.తల్లి తండ్రులు ఒక్కసారి మీ పిల్లల భవిషత్ పై ఆలోచించండి..

పిల్లలు చెడిపోవడానికి స్నేహితులు, ఉపాధ్యాయులు, ఫోన్లు, మీడియా 10 % , కానీ 90% మాత్రం తల్లిదండ్రులే..!

పిల్లల్ని గారాబం శృతిమించితే మొత్తానికే నష్టం వస్తుంది..  పిల్లల పట్ల మనం పాటిస్తున్న అజ్ఞానం, మూఢనమ్మకాలు, స్వార్థం, అతి  ప్రేమ వారిని చాలా వరకు బద్దకస్తుల్ని చేస్తూ వారిని నాశనం చేస్తున్నారు.

ఇప్పుటి తరం 70% పిల్లలు..
తల్లిదండ్రులు కారు, బండి తుడవమంటే తుడవరు..
మంచి నీళ్ళు, పాలు, కిరాణా సరుకుల కోసం బయటికి వెళ్ళమంటే వెళ్లరు..
లంచ్ బ్యాగ్ లు, స్కూల్ బ్యాగులు శుభ్రం చేసుకోరు..
కనీసం ఇంటి దగ్గర చిన్న చిన్న పనులలో సహాయం చేయరు.
రాత్రి 10 గంటలలోపు పడుకుని, ఉదయం 6 లేదా 7 గంటలలోపు నిద్ర లేవరు…
గట్టిగా మాట్లాడితే ఎదురు తిరగబడి సమాధానం చెబుతారు..
తిడితే వస్తువులను విసిరి కొడతారు. ఎప్పుడయినా దాచుకోమని డబ్బులు ఇస్తే మనకు తెలియకుండా ఐస్ క్రీమ్స్, కూల్ డ్రింక్స్ , నూడుల్స్, ఫ్రెండ్స్ కి పార్టీలు, ఫ్రెండ్స్ కోసం గిఫ్ట్ లు కొనుగోలు చేస్తున్నారు..
ఆడపిల్లలు అయితే తిన్న కంచం కూడా కడగటం లేదు..
ఇల్లు ఊడ్చమంటే కోపాలు వచ్చేస్తున్నాయి..
అతిథులు వస్తే కనీసం గ్లాసేడు మంచి నీళ్ళు ఇవ్వాలన్న ఆలోచనలేని అమ్మాయిలు కూడా ఉన్నారు..
20 సంవత్సరాలు దాటినా చాలామంది ఆడపిల్లలకు వంట చేయడం రాదు..
బట్టలు పద్ధతిగా ఉండాలంటే ఎక్కడలేని కోపం వీరికి..
కల్చర్, ట్రెండ్, టెక్నాలజీ పేరిట వింత పోకడలు..
వారిస్తే వెర్రి పనులు..
మనమే పిల్లలచేత అవన్నీ చేయించడం లేదు,
కానీ కారణం మనమే..
ఎందుకంటే మనకు అహం, పరువు, ప్రతిష్టలు అడ్డొస్తున్నాయి..

చూసేవాళ్లకు మనం మంచి హోదాలో ఉండాలి. రిచ్ లుక్, స్టేటస్ మెయింటైన్ చేయాలి అని భ్రమలో ఉన్నాం..
గారాబంతో పెరిగిన వారు మధ్యలో మారమంటే మారడం అస్సలు జరగదు..

వారిని కష్ట పెట్టమని కాదు ఇక్కడ చెప్పేది
కష్టం గురించి తెలిసేలా పెంచండి
కష్టo, డబ్బు, సమయం, ఆరోగ్యం విలువ తెలియకపోతే.. వారికి జీవితం విలువ తెలియదు..

ప్రేమతో, గారాబంగా మనం చేస్తున్న తప్పుల వల్లే.. కొందరు యువత 15 ఏళ్లకే సిగరెట్స్, మందు, బెట్టింగ్, డ్రగ్స్, దొంగతనాలు, రేప్ లు, హత్యలు చేస్తున్నారు.. మరికొంతమంది సోమరిపోతులా తయారవుతున్నారు..

అభినయాలు కనపడడం లేదు, అణకువగా ఉండటం రాదు, సంస్కృతి, సంప్రదాయాలు పట్టించుకోవడం లేదు..
ఇలాగే ఉంటే కొంత కాలానికి తల్లిదండ్రులను గౌరవించే పద్ధతి కూడా లేకుండా పోయినా ఆశ్చర్యపోవాల్సిన అవసరం లేదు..

భార్యకు వంట వండటం సరిగా రాదని నేటి యువత బిర్యానీలు, కర్రీ పాయింట్ ల వెంట పడుతూ చిన్న వయసులోనే గ్యాస్టిక్ అల్సర్, గాల్ బ్లాడర్ స్టోన్స్ , కిడ్నీ స్టోన్ ల బారిన పడుతున్నారు..

మరొక ఫ్యాషన్ ఏమిటంటే పెరుగు మజ్జిగ తీసుకుంటే వాంతులు చేసుకోవడం.. కొన్ని ఆహార పదార్థాలు ఎంత ఆరోగ్యకరమైన కూడా వాళ్లకు అనవసరం..

కాలేజీ పిల్లలయితే సరిగ్గా ఒక పిడికిలి పట్టేంత టిఫిన్, లంచ్ చిన్న బాక్సు రైస్.. చాలామంది ఫ్రూట్స్ అసలు తినరు…

గర్భవతులైన తరువాత వారి బాధలు వర్ణనా తీతం. టోటల్ మెడిసిన్ మీద డిపెండ్ అవడం, 100 లో 90 మంది సిజేరియన్ ద్వారా పిల్లల్ని కంటున్నారంటే వారి శారీరక పటుత్వం ఎంత పడిపోయిందో ఆలోచించండి..
అలా ఉంటే పుట్టే పిల్లలు కూడాఏదో ఒక జన్యులోపంతో పుడుతున్నారు..

03వ తరగతి పిల్లాడికి సోడాబుడ్డి లాంటి కళ్ళద్దాలు..
05వ తరగతి వారికి అల్సర్, బీపీలు..
10 వ తరగతి దాటేలోపు ఎన్నో ఆరోగ్య సమస్యలొస్తున్నాయి..
వీటన్నికి కారణం మనం. మన పిల్లలను సరైన పద్ధతిలో పెంచకపోవడమే..అందుకే తల్లిదండ్రులు మారాలి..

రేపటి సమాజానికి ఏమి నేర్పుతున్నామో ఒక్కసారి ఆలోచన చేయండి…
సంస్కృతి సాంప్రదాయం అంటే ఏమిటి…?

కేవలం గుడికి వెళ్లి పూజలు, ప్రార్థనలు చేసి మన సంస్కృతి సాంప్రదాయం అని పిల్లలకు అలవాటు చేస్తున్నాము. అది మాత్రమే కాదు.

సాంప్రదాయం అంటే అలా అనుకోవడం కొంత పొరపాటు..
పిల్లలకు..
బాధ్యత
మర్యాద
గౌరవం
కష్టం
నష్టం
ఓర్పు
సహనం
దాతృత్వం
ప్రేమ
అనురాగం
సహాయం
సహకారం
నాయకత్వం
మానసిక ద్రృఢత్వం
కుటుంబ బంధాలు
అనుబంధాలు
దైవ భక్తి
దేశ భక్తి

కొంచెం కష్టమైనా సరే ఇవి తప్పక చిన్న వయసులోనే పిల్లలకు అలవాటు చేయాలి..
మంది కోసం బ్రతకద్దు మన ఆరోగ్యం, ఆనందం కోసం న్యాయంగా బ్రతుకుదాం.

ఇవన్ని అలవాటు అయితే ఆరోగ్యం, మానసిక పరిస్థితి, సామాజిక సృహ, ఉత్తమ జీవన విధానం వారికి అందించిన వారమవుతాం..

భావితరాల పిల్లల కోసం ,పిల్లలను మార్చే బాధ్యత మన అందరిపై కలదు